In Gavere is een hagelnieuwe sporthal gebouwd. De grootste in de wijde omgeving. De gemeente zet zich daarmee voor minstens een halve eeuw op de sportkaart. Afgelopen weekend is deze tempel officieel geopend. Allen daarheen. Veel bobo’s. Ons kent ons. Van een zekere leeftijd. Zich verzamelend in de kantine. Een kantine niet het woord waardig. Zeg geen kantine, zeg bistro. Aangekleed ook als een bistro. Met natuurlijk een heel eigen keuken. Wellicht zijn deze mensen van middelbare leeftijd en ver daarover aangeschoven bij een groepje die een rondleiding kreeg. Mijn vooroordeel zegt dat we ze niet, nooit meer in hun leven de zaal zelf zullen zien. Wellicht wel straks op het grote terras op de eerste verdieping met zicht op de zeer nabije Schelde.

Naar de sportvloeren schuifelen grote en kleine kinderen met hun ouders naar door clubs georganiseerde prachtige activiteiten. In de grote zaal is een derde ingericht als een begeleid sportcriterium, en het derde deel ernaast als turnzaal. De grote rest is de thuisbasis voor de basketbalclub en de volleybalclub Felco Gavere. En op de openingsdag wordt het hoofdveld van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat door volleyballers van jong tot oud ingenomen.

Om 12.00 uur is er de competitiewedstrijd gepland tussen de meiden tot en met 14 jaar oud van Felco Gavere tegen Oudenaarde. Maar liefst ruim honderd toeschouwers hebben zich op de vaste tribunes samengeschoold; ouders, grootouders, broers en zussen, verdere familieleden en flink wat neutraal publiek. Nogal wat dragende clubkrachten zijn er ook. Zo nemen de oude getrouwe Bart en in volleyland overbekende Marianne de administratie en scorebord voor hun rekening. Ze krijgen een lange strijd voorgeschoteld, pas in set 5 in het voordeel van Oudenaarde beslist.

De organisatie had het mooie initiatief genomen om topsporters uit te nodigen. Twee spelers van de Yellow Tigers, de nationale volleybalploeg, sluiten aan om met beide ploegen volleypromotie te verzorgen. Een batterij fotografen, van professionele voor de regionale pers tot ouders, met telelenzen tot gsm’s, legt mooie plaatjes vast. Die zullen ook wel op de site van Felco Gavere te bewonderen zijn.

De toeschouwers konden vervolgens drie kwartier genieten van de vooral aanvallende kunststukjes van de meiden, fraai door de Yellow Tigers op hun topniveau bediend.

In de avond is het dan de beurt aan de mannen topploeg van Felco Gavere. Voor de competitie match tegen Tielt. De derde dit jaar al in een reeks drie opeenvolgende thuiswedstrijden. Dat houdt tegelijk ook in dat Felco Gavere de komende tijd zijn ding op verplaatsing zal gaan doen.

Tielt, een ploeg met vrijwel alleen maar jongeren, de meeste met een opvallend geringe gestalte. Veel ouders zijn met hun zonen meegereisd.

De reserves spelen een fraai, ontspannen potje volleybal. Een trainingssessie. Felco wint nipt: 19 – 25, 25 – 23 en 15 – 11.

Dan wordt formeel alles op punt gezet. Van de angst dat het scheidsrechterskorps serieus aan het vergrijzen is, is dit keer geen sprake. Twee relatief jeugdigen nemen de leiding. De mans als tweede, de nog jongere vrouw als hoofdarbiter.

Gavere snijdt van meet af de adem van de bezoekers af. Al bij 4 – 0 trekt de West-Vlaamse coach zijn eerste time-outkaart. Tielt is totaal niet bestand tegen de Gaverse opslagen en opvallend veel door Yentl mooi aangespeelde middenaanvallers Alexander en Theo. Nog bij 15 – 6 wordt een Tieltpoging gewaagd het tij te keren. Tevergeefs. Zijn daar dan weliswaar spectaculaire reddingen, aanvallend zijn het daar kippen zonder kop. Met name de hoofdkracht lijkt van achter de 3-meterlijn wel als enig doel te hebben de netrand aan eigen kant te geselen. Door de slechte recepties ook veel aangespeeld. Maar aan verandering van uitvoering heeft hij een broertje dood. Hetzelfde geldt voor de man die steeds maar weer keiharde sprongopslagen uitprobeert, die ook al niet over de netrand geraken. En die moet toch al weten dat als dat wel het geval zou zijn geweest dergelijke ballen in lijn gemakkelijk te verdedigen zijn. Het Tieltse blok is daarbij een gatenkaas en zoals gezegd kwamen de meeste recepties niet op de juiste plek. Wild en onervaren. Ze bezetten niet voor niets de laatste plaats in de rangschikking. Alleen de spelverdeler, de langste speler in het veld, weet hun spelpeil in positieve zin te overstijgen. Maar kan in zijn eentje in de chaos geen verbetering brengen.

Gavere kan gewoon het eigen spelletje spelen. En zich wat opslagfouten permitteren. Moeten we even Jacob noemen, die snoeihard aanvalt als het kan en beheerst via blokhandjes scoort als het moet. Zijn opslagen zijn als geslepen messen. Kan hij dat constante ook bij zwaardere tegenstanders behouden? Vermeldenswaard is ook Peer-Jan, die voor het eerst dit seizoen zich tussen de spelers van het eerste team voegt, en daar niet opvalt. 25 - 16.

Alles is eigenlijk al verteld. In de tweede set is tekenend voor de match dat in dezelfde positie Gavere maar liefst 11 punten op rij kan scoren. Een record. Als er al van Tielts verzet sprake was is die volledig gebroken. 25 – 9.

Verschijnt plots Elouan met zijn lief Lara. Groet bekenden bij Tielt in hun eigen vertrouwde moedertaal. Zijn sporttas is thuisgebleven. Snel nestelen ze zich bij de spelersfamilies in de lounge, in zachte met kunstleer overtrokken fauteuils achter glas met zicht op de zaal. De schattige nog zeer kleine tweeling van Julie en Stef gaan van hand tot hand bij de aanwezige vrouwen. Ook in de armen van Lara. Elouan trekt een verbazende zorgelijke glimlach.

Binnen precies een uur is met wederom 25 – 9 de match in drie sets gedaan. Saai. Dan maar de kantine, pardon bistro, een bezoek brengen. PuntNL.